Nastoletnia depresja - PORADNIK DLA RODZICÓW

Ponieważ w ostatnich latach odnotowano alarmująco dużą liczbę przypadków depresji w grupie gimnazjalistów i licealistów, w naszej szkole postanowiono zwrócić uwagę na fakt, że to zjawisko dotyka nie tylko dorosłych i wskazać sygnały, na które powinien być czujny rodzic dorastającego nastolatka.

Okres dorastania jest naturalnym etapem w życiu każdego człowieka, w którym musi się on zmierzyć z nowymi zadaniami. Wiąże się on z wieloma zmianami i wyzwaniami, którym nastolatkom nierzadko trudno podołać. Uniezależnianie się od rodziców, pierwsze poważne decyzje, rosnące wobec nich wymagania, kształtowanie się tożsamości, pierwsze relacje damsko-męskie, zmiany w samoocenie, walka o pozycję i akceptację grupy rówieśniczej, zmiany w wyglądzie zewnętrznym, skupienie na byciu atrakcyjnym - tym wydarzeniom towarzyszy z jednej strony duma i chęć niezależności, z drugiej strony jednak często pojawia się lęk, poczucie winy, wstyd. Dojrzewanie to zmiany fizyczne, psychiczne, społeczne i hormonalne mające istotny wpływ na sferę emocjonalną dorastającego człowieka. Pojawienie się tak wielu nowych i trudnych sytuacji powoduje, że nastrój nastolatka ulega częstym zmianom.

Młodzież zaczyna dostrzegać świat takim, jaki on jest - nie zawsze sprawiedliwy i dobry, a ludzi (również rodziców) jako popełniających błędy, hipokrytycznych, mających ograniczone możliwości. Zaabsorbowana własnymi niedoskonałościami i niesprawiedliwością świata, doświadcza wielu skrajnych przeżyć i emocji. Upadek rodzicielskiego autorytetu, utrata dotychczasowej beztroski, sprzeciw wobec pewnych reguł i wzrastające wymagania świata zewnętrznego prowadzą do poczucia pustki, zagubienia i ogólnego pesymizmu.

W psychologii rozwojowej mówi się o "naturalnym" dla tego okresu depresyjnym nastroju nastolatka, przejawiającym się słuchaniem przygnębiającej muzyki czy wygłaszaniem filozoficznych refleksji. Granica między naturalnym przejściowym przygnębieniem a przedłużającym się okresem smutku połączonym z wymienionymi w poniższym poradniku objawami, jest bardzo cienka. Szacuje się, że na kliniczną depresję cierpi 1% dzieci przedszkolnych, 2% w grupie dzieci 6-12 lat oraz do 20% w grupie młodzieńczej. Do najczęstszych konsekwencji tego zaburzenia należą: autoagresja, niska samoocena, zmniejszenie apetytu, stałe poczucie lęku, negatywne przekonania na temat siebie i świata, brak energii, niebezpieczne zachowania, problemy w szkole. Tragicznym rezultatem może być ucieczka z domu lub samobójstwo.

Rodzice zaniepokojeni stanem psychicznym swoich dzieci, powinni zwrócić się do psychologa, psychiatry, poradni zdrowia psychicznego lub poradni psychologiczno-pedagogicznej. Wczesna reakcja osoby dorosłej może zapobiec poważnym następstwom zaburzeń depresyjnych u młodzieży.

Więcej informacji znajdą Państwo w poniższym poradniku.

Poradnik dla rodziców - nastoletnia depresja.

Karolina Rzepecka

psycholog szkolny